Mijn denkbeeldige verloofde en andere weetjes
Door: Marlies
Blijf op de hoogte en volg Marlies
24 April 2009 | Kameroen, Kumba
Lieve allemaal,
In de eerste week zijn mij een aantal dingen duidelijk geworden. Iets wat me heel erg opvalt is dat alle meiden hier een vriend hebben. Sommige hebben een vriend in hun eigen land, maar de meeste hebben verkering met een jongen die hier in Kumba woont. Van de vijf meiden (met mij er bij zes) met wie ik hier werk, hebben er drie een vriend hier en de andere twee een vriend thuis. Eén meisje in ons prisoner’s project heeft zelf verkering met één van de gevangenen! Op mijn eerste dag werd in al gewaarschuwd dat ik wel een huwelijksaanzoek zou kunnen verwachten omdat iedereen hier graag een blanke in de familie wil. Vandaar dat me is aangeraden dat ik, als ik het gedoe wil vermijden en zo vriendelijk mogelijk wil afwijzen, het beste een verloofde kan hebben. Dus die heb ik nu ook ;) Mijn denkbeeldige verloofde en ik wonen samen in Nederland en als ik klaar ben met mijn studie gaan we trouwen. Eerst vond ik het niet echt nodig om zo’n leugentje te verzinnen, de mensen hier zijn echt heel aardig en kunnen misschien ook wel echt geïnteresseerd in mij zijn, maar ik weet dat ze eigenlijk allemaal graag naar het westen komen en er vanuit gaan dat ik veel geld heb. Ik hoop dat ik onthoud dat ik een verloofde heb, want iedereen weet hier alles van de ‘white men’ :)
Het drinken van kraanwater en het lokale eten bevallen me nog steeds wel goed. Ook heb ik me neergelegd bij de gebrekkige hygiëne. Ik had me er wel een beetje op voorbereid, maar ik ben echt de hele dag vies van al het stof en als ik onder de douche vandaan kom zweet ik gelijk al weer zo erg dat ik er net zo goed weer onder kan gaan. Er is alleen koud water maar dat is wel lekker. Alleen als je er dan onder vandaan komt lijkt de warmte alleen maar erger. Ook durf ik mijn tandenborstel niet op de wastafel te leggen, delen we de keuken met een leger kleine mieren en kan de afwas altijd alleen maar ‘relatief schoon’ worden. Ook daar kan ik allemaal aan wennen, maar ik geef toe dat ik nu al verlang naar écht schoon zijn, over drie maanden :). Ook het eten gaat nog prima. Ik eet vooral veel rijst en ook al krijg ik het bord wat me wordt voorgezet nooit leeg, iedereen is onder de indruk dat ik zoveel eet (blijkbaar hebben tot nu toe alle nieuwelingen heel weinig gegeten de eerste dagen). Ik moet mijn malaria medicijnen ook met veel avondeten innemen, en door goed te eten blijft je weerstand beter en heb je minder kans op malaria (dat kan je ook krijgen als je wel je medicijnen inneemt namelijk).
We hebben nu al een paar gevangenen geïnterviewd die overdag buiten de gevangenis mogen werken en thuis mogen zijn. Wat ze vertellen over hoe ze behandeld worden is af en toe echt schokkend. Behalve verhalen over meer dan het toegestane aantal gevangenen per cel (170 ipv 80) en te weinig eten (1 x per dag) heb ik ook verhalen gehoord over mishandelingen en prostitutie. Best heftig dus. Ik heb af en toe wel moeite de mensen te verstaan omdat vele van hen pidgin spreken. Dat is een verbastering van het Engels. Engels en Frans worden ook veel gesproken, en daarmee gaat het wel beter.
Tijdens één van mijn wandelingen door Kumba donderdag ben ik verbrand . Mijn rug en armen zijn helemaal rood en ik krijg er hoofdpijn van. Gelukkig heb ik aftersun bij me. Die avond heeft het ontzettend geregend en geonweerd, dus de stroom viel ook weer uit. Sigal, Kate en ik zaten in de taxi toen de regen begon, dus we moesten door de regen het laatste stuk naar huis lopen. Natuurlijk werd in doorweekt (vooral mijn schoenen, omdat ik de gaten in de weg niet meer kon zien), maar het was ook wel erg lekker fris. Na het eten viel de stroom uit en tegen tien uur kwam Julius thuis die van een pacada was gevallen (een pacada is een brommertje die mensen meeneemt net als een taxi). Hij had zijn duim bezeerd en Valerie (onze buurjongen) kwam om de duim te masseren maar dat bleek extreem pijnlijk. Julius kronkelde, huilde en schreeuwde van de pijn en wij vonden allemaal dat Valerie moest stoppen maar volgens hem was dit juist goed voor Julius’ hand :s
Goed, dat was het weer voor deze keer. Ik hoop dat alles goed is met jullie daar in het koude Holland (als ik terug ben zal ik het klimaat in ons kikkerlandje meer waarderen ;) en ik vind het heel leuk om als jullie berichtjes te lezen dus blijf vooral schrijven! Ik kan helaas niet skypen of msnen omdat we drie internetkabels moeten delen met vijf mensen! Soms kunnen we op zaterdag naar kantoor om wat privé dingen op het internet te doen, maar helaas weet je nooit van te voren of er stroom en/of internet is!
Veel liefs xxx
Lies
In de eerste week zijn mij een aantal dingen duidelijk geworden. Iets wat me heel erg opvalt is dat alle meiden hier een vriend hebben. Sommige hebben een vriend in hun eigen land, maar de meeste hebben verkering met een jongen die hier in Kumba woont. Van de vijf meiden (met mij er bij zes) met wie ik hier werk, hebben er drie een vriend hier en de andere twee een vriend thuis. Eén meisje in ons prisoner’s project heeft zelf verkering met één van de gevangenen! Op mijn eerste dag werd in al gewaarschuwd dat ik wel een huwelijksaanzoek zou kunnen verwachten omdat iedereen hier graag een blanke in de familie wil. Vandaar dat me is aangeraden dat ik, als ik het gedoe wil vermijden en zo vriendelijk mogelijk wil afwijzen, het beste een verloofde kan hebben. Dus die heb ik nu ook ;) Mijn denkbeeldige verloofde en ik wonen samen in Nederland en als ik klaar ben met mijn studie gaan we trouwen. Eerst vond ik het niet echt nodig om zo’n leugentje te verzinnen, de mensen hier zijn echt heel aardig en kunnen misschien ook wel echt geïnteresseerd in mij zijn, maar ik weet dat ze eigenlijk allemaal graag naar het westen komen en er vanuit gaan dat ik veel geld heb. Ik hoop dat ik onthoud dat ik een verloofde heb, want iedereen weet hier alles van de ‘white men’ :)
Het drinken van kraanwater en het lokale eten bevallen me nog steeds wel goed. Ook heb ik me neergelegd bij de gebrekkige hygiëne. Ik had me er wel een beetje op voorbereid, maar ik ben echt de hele dag vies van al het stof en als ik onder de douche vandaan kom zweet ik gelijk al weer zo erg dat ik er net zo goed weer onder kan gaan. Er is alleen koud water maar dat is wel lekker. Alleen als je er dan onder vandaan komt lijkt de warmte alleen maar erger. Ook durf ik mijn tandenborstel niet op de wastafel te leggen, delen we de keuken met een leger kleine mieren en kan de afwas altijd alleen maar ‘relatief schoon’ worden. Ook daar kan ik allemaal aan wennen, maar ik geef toe dat ik nu al verlang naar écht schoon zijn, over drie maanden :). Ook het eten gaat nog prima. Ik eet vooral veel rijst en ook al krijg ik het bord wat me wordt voorgezet nooit leeg, iedereen is onder de indruk dat ik zoveel eet (blijkbaar hebben tot nu toe alle nieuwelingen heel weinig gegeten de eerste dagen). Ik moet mijn malaria medicijnen ook met veel avondeten innemen, en door goed te eten blijft je weerstand beter en heb je minder kans op malaria (dat kan je ook krijgen als je wel je medicijnen inneemt namelijk).
We hebben nu al een paar gevangenen geïnterviewd die overdag buiten de gevangenis mogen werken en thuis mogen zijn. Wat ze vertellen over hoe ze behandeld worden is af en toe echt schokkend. Behalve verhalen over meer dan het toegestane aantal gevangenen per cel (170 ipv 80) en te weinig eten (1 x per dag) heb ik ook verhalen gehoord over mishandelingen en prostitutie. Best heftig dus. Ik heb af en toe wel moeite de mensen te verstaan omdat vele van hen pidgin spreken. Dat is een verbastering van het Engels. Engels en Frans worden ook veel gesproken, en daarmee gaat het wel beter.
Tijdens één van mijn wandelingen door Kumba donderdag ben ik verbrand . Mijn rug en armen zijn helemaal rood en ik krijg er hoofdpijn van. Gelukkig heb ik aftersun bij me. Die avond heeft het ontzettend geregend en geonweerd, dus de stroom viel ook weer uit. Sigal, Kate en ik zaten in de taxi toen de regen begon, dus we moesten door de regen het laatste stuk naar huis lopen. Natuurlijk werd in doorweekt (vooral mijn schoenen, omdat ik de gaten in de weg niet meer kon zien), maar het was ook wel erg lekker fris. Na het eten viel de stroom uit en tegen tien uur kwam Julius thuis die van een pacada was gevallen (een pacada is een brommertje die mensen meeneemt net als een taxi). Hij had zijn duim bezeerd en Valerie (onze buurjongen) kwam om de duim te masseren maar dat bleek extreem pijnlijk. Julius kronkelde, huilde en schreeuwde van de pijn en wij vonden allemaal dat Valerie moest stoppen maar volgens hem was dit juist goed voor Julius’ hand :s
Goed, dat was het weer voor deze keer. Ik hoop dat alles goed is met jullie daar in het koude Holland (als ik terug ben zal ik het klimaat in ons kikkerlandje meer waarderen ;) en ik vind het heel leuk om als jullie berichtjes te lezen dus blijf vooral schrijven! Ik kan helaas niet skypen of msnen omdat we drie internetkabels moeten delen met vijf mensen! Soms kunnen we op zaterdag naar kantoor om wat privé dingen op het internet te doen, maar helaas weet je nooit van te voren of er stroom en/of internet is!
Veel liefs xxx
Lies
-
24 April 2009 - 09:50
Mam:
Hartelijk gefeliciteerd met je verloving, Liesje!
Bij deze heb je onze uitdrukkelijke toestemming.
Maar over dat trouwen hebben we het nog!!
-
24 April 2009 - 09:51
Elzzy:
Hooi lieve zus!
Ik vind je stoer hor :D onder de mieren, eten en hygiëne situatie. Dat masseren van de duim komt mij heeel bekend voor. Lieke had dat in Indonesië ook met haar voet :S tot krijsen toe ging het masseren gewoon door :| hoe is het nu met de duim??
Heb je al wat foto's? Want die verhalen snakken om ranzige foto's van je keuken haha! Veel plezier lief Liesje. Ik denk aan je :)
xx Elz -
24 April 2009 - 13:31
Maartje:
op dit moment is het helemaal geen koud kikkerlandje hier! prima temperatuurtje (graadje of 20)!
veel succes verder in je tweede week. Ga je nog ergens heen in het weekend?
schrijf je binnenkort even een mail.
Maartje -
24 April 2009 - 17:35
Lai-Yee:
Kijk, ik zie dat mama toestemming heeft gegeven voor je verloving :P Dat is toch een fijne gedachte ;) En hoe heet jouw "verloofde"??
Wat een verhalen zeg, je hebt al veel meegemaakt daar! Maar je hebt al gevangenen kunnen interviewen? Wat dat was nog de vraag toch? Kan mij best voorstellen dat het soms schrikken is wat betreft de verhalen...
Ga je nog wat leuks doen dit weekend?
Dikke kus, Lai-Yee
Ps. de tickets naar Hong Kong zijn betaald... Wat een gedoe was dat zeg :S -
26 April 2009 - 09:38
Tinus:
hihihi deze had ik nog niet gelezen.
Leuk dat je een verloofde hebt!! Ik heb wel zin in een bruiloft :p
Ik kan me voorstellen dat je wel weer eens 'echt schoon' wilt zijn ja!
Ohja, en bij ons regent het nu :( saahaai!
Kusss van je zusss -
27 April 2009 - 08:30
Anoek:
Ik laat mij uiteraard graag introduceren met jou verloofde als je weer terug bent. :) hihi. Verder klinkt het heerlijk daar..een beetje gezeldschap van mieren kan geen kwaad en zoals ik al lees is er goede verpleging in de buurt...:S Hoop dat dat goed komt! Leukleukleuk om ook wat foto's te zien. Je kamertje is leuk! Echt wel een plekje voor jou. Ik ga je zo nog een mailtje sturen over het spannende en hygienische leven hier in Nederland..:P
kusje -
12 Mei 2009 - 00:10
Cor:
Lief nichtje,
Met zo,n reis kun je verwachten dat je meteen in het diepe gegooid wordt.Maar je slaat je er als ik je verhalen lees wel goed doorheen.Heel leuk dat je ons ook nog de sfeer laat proeven met al die foto,s.En dan je werk.... gevangenen intervieuwen die vast zitten onder voor ons ongeloofwaardige omstandigheden in overvolle keten waarin het verschrikkelijk moet stinken en je waarschijnlijk niet eens kunt liggen op de vloer met z'n allen.Wat moet je jezelf dan toch begenadigd voelen met de plek waar jij geboren bent en de ouders die je gekregen hebt.Dat zijn welhaast de twee belangrijkste dingen die een mensenleven te leven en te doorstaan maken.Deze reis mag je,hoe ellendig de omstandigheden van de mensen rondom je heen ook mogen zijn,als een verrijking voor jezelf beschouwen.En op wat voor betrekkelijk kleine afstand liggen er op deze ook niet eens zo'n grote planeet er zoveel verschillende culturen,armoede,rijkdom,honger en wat al niet meer naast en bij elkaar elkaar en toch zover van elkaar verwijderd.Voor mij altijd een levensvraag geweest.Jouw eigen leven zal hierdoor veel inzichtelijker worden.
Corine,EJ,Loes en ik zijn net terug van een vakantie in Portugal.Elke dag veel zon maar ook koud vanwege de Atlantische zeewind.Dit om het maar eens over iets anders te hebben.Het was erg gezellig met elkaar en er is veel aan plant en vogelkunde gedaan onder leiding van Loes.Ik heb vooral de lange ochtend sessies mogen missen immers m'n voeten laten me meer en meer in de steek maar wat ik kon doen heb ik met behulp van hun en een luxe gehuurde volvo toch mogen meemaken.Het was echt gezellig en nergens last gehad van bijtende en stekende,vliegende en kruipende lastposten die jij op je weg nu wel meer tegen komt.
Lieverd, in afwachting van je volgende relaas,stop ik er nu meeen wens je nog vele spannende dagen toe.We blijven je volgen en wensen je veel liefs toe. Dikke knuffels,C+C
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
