Mijn denkbeeldige verloofde en andere weetjes

Lieve allemaal,

In de eerste week zijn mij een aantal dingen duidelijk geworden. Iets wat me heel erg opvalt is dat alle meiden hier een vriend hebben. Sommige hebben een vriend in hun eigen land, maar de meeste hebben verkering met een jongen die hier in Kumba woont. Van de vijf meiden (met mij er bij zes) met wie ik hier werk, hebben er drie een vriend hier en de andere twee een vriend thuis. Eén meisje in ons prisoner’s project heeft zelf verkering met één van de gevangenen! Op mijn eerste dag werd in al gewaarschuwd dat ik wel een huwelijksaanzoek zou kunnen verwachten omdat iedereen hier graag een blanke in de familie wil. Vandaar dat me is aangeraden dat ik, als ik het gedoe wil vermijden en zo vriendelijk mogelijk wil afwijzen, het beste een verloofde kan hebben. Dus die heb ik nu ook ;) Mijn denkbeeldige verloofde en ik wonen samen in Nederland en als ik klaar ben met mijn studie gaan we trouwen. Eerst vond ik het niet echt nodig om zo’n leugentje te verzinnen, de mensen hier zijn echt heel aardig en kunnen misschien ook wel echt geïnteresseerd in mij zijn, maar ik weet dat ze eigenlijk allemaal graag naar het westen komen en er vanuit gaan dat ik veel geld heb. Ik hoop dat ik onthoud dat ik een verloofde heb, want iedereen weet hier alles van de ‘white men’ :)
Het drinken van kraanwater en het lokale eten bevallen me nog steeds wel goed. Ook heb ik me neergelegd bij de gebrekkige hygiëne. Ik had me er wel een beetje op voorbereid, maar ik ben echt de hele dag vies van al het stof en als ik onder de douche vandaan kom zweet ik gelijk al weer zo erg dat ik er net zo goed weer onder kan gaan. Er is alleen koud water maar dat is wel lekker. Alleen als je er dan onder vandaan komt lijkt de warmte alleen maar erger. Ook durf ik mijn tandenborstel niet op de wastafel te leggen, delen we de keuken met een leger kleine mieren en kan de afwas altijd alleen maar ‘relatief schoon’ worden. Ook daar kan ik allemaal aan wennen, maar ik geef toe dat ik nu al verlang naar écht schoon zijn, over drie maanden :). Ook het eten gaat nog prima. Ik eet vooral veel rijst en ook al krijg ik het bord wat me wordt voorgezet nooit leeg, iedereen is onder de indruk dat ik zoveel eet (blijkbaar hebben tot nu toe alle nieuwelingen heel weinig gegeten de eerste dagen). Ik moet mijn malaria medicijnen ook met veel avondeten innemen, en door goed te eten blijft je weerstand beter en heb je minder kans op malaria (dat kan je ook krijgen als je wel je medicijnen inneemt namelijk).
We hebben nu al een paar gevangenen geïnterviewd die overdag buiten de gevangenis mogen werken en thuis mogen zijn. Wat ze vertellen over hoe ze behandeld worden is af en toe echt schokkend. Behalve verhalen over meer dan het toegestane aantal gevangenen per cel (170 ipv 80) en te weinig eten (1 x per dag) heb ik ook verhalen gehoord over mishandelingen en prostitutie. Best heftig dus. Ik heb af en toe wel moeite de mensen te verstaan omdat vele van hen pidgin spreken. Dat is een verbastering van het Engels. Engels en Frans worden ook veel gesproken, en daarmee gaat het wel beter.

Tijdens één van mijn wandelingen door Kumba donderdag ben ik verbrand . Mijn rug en armen zijn helemaal rood en ik krijg er hoofdpijn van. Gelukkig heb ik aftersun bij me. Die avond heeft het ontzettend geregend en geonweerd, dus de stroom viel ook weer uit. Sigal, Kate en ik zaten in de taxi toen de regen begon, dus we moesten door de regen het laatste stuk naar huis lopen. Natuurlijk werd in doorweekt (vooral mijn schoenen, omdat ik de gaten in de weg niet meer kon zien), maar het was ook wel erg lekker fris. Na het eten viel de stroom uit en tegen tien uur kwam Julius thuis die van een pacada was gevallen (een pacada is een brommertje die mensen meeneemt net als een taxi). Hij had zijn duim bezeerd en Valerie (onze buurjongen) kwam om de duim te masseren maar dat bleek extreem pijnlijk. Julius kronkelde, huilde en schreeuwde van de pijn en wij vonden allemaal dat Valerie moest stoppen maar volgens hem was dit juist goed voor Julius’ hand :s

Goed, dat was het weer voor deze keer. Ik hoop dat alles goed is met jullie daar in het koude Holland (als ik terug ben zal ik het klimaat in ons kikkerlandje meer waarderen ;) en ik vind het heel leuk om als jullie berichtjes te lezen dus blijf vooral schrijven! Ik kan helaas niet skypen of msnen omdat we drie internetkabels moeten delen met vijf mensen! Soms kunnen we op zaterdag naar kantoor om wat privé dingen op het internet te doen, maar helaas weet je nooit van te voren of er stroom en/of internet is!

Veel liefs xxx
Lies