weekend en maandag

Lieve lezers,

Dit weekend was erg gezellig! Ondanks de vele regen, de stroomstoringen en het moeten doen van de was (wat een rotklus!!) heb ik een erg leuk weekend gehad! Zaterdagochtend zijn Sigal en ik naar kantoor gegaan om wat privé dingen op het internet te kunnen doen. Ik heb even aan mijn scriptie kunnen werken en daar een paar dingen voor kunnen downloaden. Hoewel ik echt gepland had mijn scriptie zoveel mogelijk hier te schrijven, denk ik dat het niet gaat lukken wegens het gebrek aan informatie. Ook hoopte ik tijdens de werkweek een dagje te krijgen om er aan te werken, maar er is nu zo veel werk dat Justine (mijn begeleidster) niet zeker weet of dat gaat lukken.
Na kantoor zijn we over de markt naar huis gelopen. De markt hier is geweldig! Ik kijk mijn ogen uit naar al het voor mij onbekende voedsel dat in de zon uitgestald ligt en door de voorbijgangers geïnspecteerd wordt. Er liggen allerlei soorten groenten, fruit en aardappelen, maar ook veel vis (soms hele vissen maar stukjes kan ook), vlees en spullen! Je kan jurken kopen, of alleen stof, schoenen, slippers, horloges, boeken, en nog veel meer. Door de massa’s winkelende mensen heen lopen kinderen met plastic bakken op hun hoofd met eten erin wat ze te koop aanbieden. De eerste keer dat we over de markt liepen moest ik vooral wennen aan de verschillende geuren die door de drukkende hitte versterkt leken te worden. Maar ik begin er aan te wennen. Net als aan de drukte en de kleine kinderen die ‘white men, white men!’ naar ons roepen. Sinds in verbrand ben heb ik zoveel mogelijk mijn hoedje op (waar ik helemaal onder schuil ga en ik echt omhoog moet kijken om iemand in de ogen te kijken), en tussen al die zwarte mensen die helemaal aan de zon gewend zijn, voel ik me echt een buitenlander.

Zaterdagavond zijn we uit geweest. Eerst gingen we wat drinken en daarna vroeg Valerie, een vriend van Justine (en een ander dan de buurjongen) ons mee naar een soort babyshower. Vrienden van hem hadden een dochter gekregen en hij was uitgenodigd om te komen kijken en wat te eten. Eerste wilden de anderen er liever niet heen (verjaardagen enzo zijn hier door de tradities blijkbaar nogal saai) maar achteraf zijn we blij dat we toch gegaan zijn. Het was erg gezellig en we hebben zelfs gedanst! Het was wel bloedheet om binnen te dansen (klein kamertje en veel mensen die al de hele avond gezweet hadden) maar ook wel erg leuk om Afrikaanse dansstijlen te leren van de plaatselijke jongeren (en ouderen trouwens ook, iedereen danst!). Ik merkte dat de jongens en mannen graag met ons danste en om onze telefoonnummers vroegen (helaas vind mijn verloofde het niet leuk als ik die geef ;) maar hun vriendinnen waren daar minder blij mee. Meer dan eens werd een jongen bij mij weggetrokken door een kwaaduitziende vrouw die soms niet eens tot buiten mijn gehoorsafstand kon wachten met tegen hem uitvallen (niet dat ik er een woord van verstond, maar zelfs dan was de boodschap ook voor mij duidelijk). Desondanks heb ik een erg gezellige avond gehad en toen ik vanmorgen wakker werd van de regen en de stroom die uitviel, vond ik het dan ook helemaal niet erg om me nog een keer om te draaien.
Zondagmiddag kwamen Justine en Matt bij ons eten en hebben we pasta gemaakt. Dat was echt heerlijk :)

Maandag moest Sigal in alle vroegte naar Yaoundé om haar visum te laten verlengen (je krijgt in Nederland blijkbaar niet langer dan drie maanden) en ik ga woensdag naar haar toe om samen Koninginnendag te vieren op de Nederlandse Ambassade daar. De rit van hier naar Yaoundé is ongeveer zes uur met de bus, maar het lijkt me wel een leuke ervaring! Vrijdag gaan we weer terug en hopelijk heeft Sigal haar visum dan (dat kan nogal lang duren naar het schijnt).

Vandaag gaan Laura en ik de familie opzoeken van een gevangene die gestorven is in de gevangenis. Hij was ernstig mishandeld door de bewakers en vervolgens aan zijn lot overgelaten. Ik heb de opdracht gekregen om de verklaring van de familie (vaak emotioneel en vol details) om te zetten naar een verklaring waar de juridisch relevante feiten in verwerkt zijn. Dit wordt vast leuk om te doen. Het is een boerenfamilie, zo’n drie kwartier rijden vanuit Kumba en ze spreken voornamelijk pidgin, dus er komt iemand van GCI mee die pidgin spreekt. Verder is er blijkbaar helemaal geen schriftelijk bewijs van zijn dood, de toestand van het lichaam dat de familie op gehaald heeft van de gevangenis of de doodsoorzaak, laat staan een autopsie. Blijkbaar wordt er alleen een logboek in de gevangenis bijgehouden waar dit soort zaken in staan, en daar hebben we ten eerste geen toegang toe (het hoofd van de gevangenis schijnt niet bepaald een gezellige vent te zijn) en ten tweede worden dingen niet opgeschreven als bijvoorbeeld de verpleegkundig (1 man op meer dan honderd gevangenen) die avond niet aanwezig is (hij heeft ook maar gewoon een van-negen-tot-vijf baan) Dus ik ben heel benieuwd wat er gaat gebeuren.
Misschien kan ik weer schrijven vanuit Yaoundé, maar anders wordt het na het weekend!

Veel liefs,
Lies


P.S: Over de foto’s die ik geplaatst heb: de eerste twee zijn van een hagedisje wat zich erg gewillig door mij liet fotograferen. De derde is mijn kamertje (sorry mam, ik zal opruimen ;). Op de vierde foto zie je een stuk van onze achtertuin, vanaf de veranda gezien. Rechts buiten de foto ga je de hoek om naar de buren, en links om de hoek hangen we de was op. Bij de vijfde en zesde foto kwam ik op het idee eronder te zetten wat het is ;) en de brommertjes heten dus ocada’s en geen pacadas, mijn excuses!
Foto’s er op zetten kost veel tijd en moeite en kan dus niet onder werktijd, hopelijk heb ik soms in het weekend de kans om wat er op te zetten!