Aan de slag

De eerste werkdag heb ik erg veel nieuwe indrukken opgedaan. Ik ben tot nu toe alleen maar bezig geweest met lezen van rapporten en een algemeen beeld krijgen van wat er allemaal gebeurd in het project. Het is nog niet zeker of ik al de gevangenis in kan, omdat zowel Sigal als Laura al toestemming hebben om de gevangen te interviewen en de kans is groot dat er maar twee mensen per keer toestemming krijgen. Dat zou betekenen dat ik pas als Sigal naar huis gaat (begin juni) de gevangenis in kan.

Na de lunch (in een lokaal restaurantje hebben we fou fou gegeten, een soort zachte bol met samengeperst rijstachtig iets en groente) voelde ik me helemaal niet goed. De warmte en de hele tijd zitten en documenten lezen op de computer werden me even te veel. Ik voelde dat ik flauw zou vallen, dus toen ben ik uit voorzorg op de grond gaan liggen. Daar schrok iedereen wel even van, maar gelukkig viel ik niet echt flauw. De rest van de middag heb ik in het kantoor naast ons op de bank gelegen (ongeveer van twee tot vier uur, de werkdag duurt maar tot vier uur).
S’avonds na het eten werd Sigal gebeld door Matt die vertelde dat Justine ziek is. Ze had best hoge koorts dus Sigal en Kate gingen naar haar toe. Ik wilde eigenlijk wakker blijven tot ze terug waren, maar ik viel in slaap boven mijn boek dus ik ben toch maar naar bed gegaan. Om kwart over zes s’ochtends klopte Julius op mijn deur om te vragen of hij mijn telefoon mee kon nemen om simlock vrij te maken (blijkbaar zit er dus een simlock op voor alles behalve Vodafone, heel vervelend). Justine was nog steeds ziek en hij, Sigal en Kate hebben haar naar het ziekenhuis moeten brengen. Kate en hij waren later weer naar huis gekomen, maar Sigal en Matt waren in het ziekenhuis gebleven. Na het ontbijt gingen Kate en ik Justine bezoeken in het ziekenhuis. Het ziekenhuis is in Kumba, dus niet ver weg, en er zijn heel veel blanke stagiaires (een stuk of zes en dat is heel veel voor zo’n ‘klein’ stadje). Tegen het eind van de ochtend wisten we dat Justine malaria had. Ze heeft medicijnen gekregen en mocht aan het eind van de dag weer naar huis. Ik ben opgelucht dat malaria relatief gemakkelijk te genezen is en je niet heel lang heel ziek hoeft te worden.

Maar goed, mijn eerste werkdag was dus alleen een ochtendje en mijn tweede werkdag was alleen de middag :) Die middag ben ik met Sigal en Laura (die werken ook aan het Prisoner’s Rights Project) naar de advocaten geweest die wat pro bono werk doen voor de GCI maar helaas waren ze allemaal niet aanwezig. S’avond viel de stroom uit, dus het huis was pikdonker en we gingen vroeg naar bed. Helaas wel zonder ventilator aan dus ik heb weer een warme nacht gehad.

Vandaag ben ik met Laura en Sigal naar een man gegaan die zichzelf uit de gevangenis heeft gekocht. Hij vertelde ons wat dingen over hoe het gaat in de gevangenis, maar voor Sigal en Laura was het niet echt nieuw. Voor mij natuurlijk wel. En wat ook nieuw voor me was, was het feit dat we het eten wat hij op tafel had gezet moesten eten uit beleefdheid! Ten eerste had ik net ontbeten en ten tweede herkende ik lang niet alles wat er voor me op tafel stond. Gelukkig heb ik alleen thee met brood en pinda’s hoeven eten, dus het viel wel mee! De hitte zorgt ervoor dat ik voortdurend ontzettend zweet, maar volgens mij heeft iedereen hier daar last van ;).
Vandaag is ook Justine’s verjaardag, maar omdat ze nu ziek is gaan we het waarschijnlijk in het weekend vieren. Sigal en ik zijn ook van plan om volgende week voor koninginnendag naar de Nederlandse ambassade in Yaoundé te gaan, omdat Sigal haar visum moet verlengen.

Dus dat is mijn verhaaltje weer voor even. Hopelijk is alles goed met jullie en is het in Nederland ook een beetje mooi weer!

Liefs xxx
Lies

P.S: Ik heb een nieuwe simkaart kunnen kopen en mijn nummer is: (landnummer voor Kameroen: 0237) 74894484. In Nederland is het een uur later dan in Kameroen, omdat hier geen verschil is tussen zomer en winter tijd.